GÜN DUYGULARI Rahmetli Gün SAZAK’ ın ardından 1985, Mamak O gün, gün batarken akşamın kızıllığında Gündüzde gün aradık güne giden yollarda. Herkese rahmet gibi ışıklar saçan “GÜN”e Bir kızıl namlu çevirdi kıpkızıl eller yine. Kapandı Ayrancı Yokuşu’nda yollarımız Gün battı Gün’le birlikte karardı dünyamız. Kan düştü Mayıs’ın şiirsel sessizliğine Dudaklar kıpırtılı koştuk hastanelere. Teselli aradık nafile koridorlarda Ve gerçeği zorladık, sorduk sorduk bir daha. Yana düştü bahara açılan bileğimiz Ateş düştü acıyla burkuldu yüreğimiz. Yükselen tekbirlerle sanki birer yürektik Vakar ve sessizlikte senden güzel örnektik... Omuzlarda bir bayrak gibiydin temiz ve saf Binlerce ülküdaşın ardında dizildi saf saf İmamın sorusuna ta yürekten bağırdık Senin iyiliğini biz nasıl sayacaktık ! Duayla yıkadık, kefenledik o güzel bedeni Müşfik bir sıcaklıkta ak toprak sardı seni. Çelebi halinle gönüllerde “Gün Ağabey”din Gün gibi aydınlık ve gün gibi abideydin. İnsanlık idealin ne kadar da büyüktü Sevgi dolu kalbine bir damlacık kin yüktü. Canım, Gün Ağabey’im! Ardınca yaslar tuttuk Ağladık, yeminler ettik ve çabucak unuttuk... Çünkü seni anlamayacak kadar küçüktük Has bahçede gülistan, viranede göçüktük. Anlamamak... Seni kaybetmekten daha acı Anla Mamak! Kalbimiz “Gün”ümüzün muhtacı...