YALNIZLIKLAR İÇİNDE Kış pencerelerinde, hasretin rüzgarıyla Ömür, nefes nefes camlarda buğulanır. Gözlerin mini mini bir su damlası Akar, ummana dayanır. Yine hayal meyal o gelir Nergisler arasında kıpırdanan Islak bir resim gibi yakamozlanır... Mehtap’ta meltem saçlar Eserken iki yüzüne, Yosun kokulu bir şarkı duyulur Derinden derine. Ümitler bahara yelken açar Doldururken içini lirik nefesi. Cemrenin toprağa aşkını fısıldar Çağıl çağıl suların serin sesi. Pembe baharlarda maziye yükselirsin Don çözülür sıla yamaçlarında. Toprağın kaynadığını hissedersin Duaya açılan avuçlarında... Sonra doruklarda kümülüs bulutlar Süzülür sessizce Kararır bütün zamanlar Gidemezsin keyfince Bir şimşek çakar şafağın mor kızıllığına Dönersin yine pencerende sen Hüzün dolu yalnızlığına...