SEVGİLİ ÜLKÜM Geçmişi bıraktım, geleceğe bakıyorum Sabit ve kararlı... Dökülmüş tavandaki her çizgiden Uzun uzun yollara gidiyorum. Gözlerim ufuklarda kaybolmuş Saatlerce ranzamda uzanıyorum... Ne fazla, ne eksik iki metrekareden Hücrem Dar mı geniş mi anlamıyorum. Gezsem de iki adım, yatsam da Ben burada kalıyorum. Ne geçmişin muhasebesi, ne haldeki zulüm Ben ümit dolu geleceği düşünüyorum... Benim ülküm madde mi ki! Taş, demir ve duvarlarla çevriliyorum; Zulmün en koyu karanlığında Maverada yaşıyorum... Bakıyor bir sonsuzluğa gözlerim Karanlığı yırtarcasına Ümitlerim yol yol açılıyor Birleşiyor bir mercekte; Ufkumdaki sevgiliyi resm ediyor Kalbimdeki şekil ve renkleriyle Benimle bütünleşiyor... Sensiz her karanlık, Aydınlık sensin. Seninle görüyorum her şeyi Senden ayrı düşünemiyorum... Ümidim, hayalim, sevgili ülküm Sen bensin, ben senim, Seni varlığım sayıyorum. Seni sevmek suç olsa da Aşkımı dünyaya haykırıyorum...